Met het ideale dressuur- of springpaard als keuringsstandaard in gedachten, beoordelen KWPN-juryleden ieder seizoen opnieuw duizenden jonge paarden, die worden aangemeld voor opname in het stamboek. Sinds medio jaren negentig gebeurt dit aan de hand van het zogeheten ‘lineair scoreformulier’.

Tijdens de stamboekkeuring beoordeelt en beschrijft de jury van ieder paard 19 exterieurkenmerken, die een aantoonbare functionele relatie hebben met het fokdoel: het fokken van paarden die het hoogste niveau in de dressuur-, spring- en/of mensport kunnen bereiken.

Na het beoordelen van de exterieurkenmerken, volgt de beoordeling van het vrijbewegen, Bij de beoordeling van de exterierkenmerken heeft het paard al een aantal meters aan de hand gestapt en gedraafd om een goede indruk van de correctheid van het fundament te kunnen krijgen en van de zuiverheid van de stap en draf. Voor een juiste indruk van de bewegingskenmerken in stap, draf en galop moet het paard vrij en ontspannen bewegen. Dit gebeurt doorgaans in de binnenbak, en altijd op een zachte ondergrond.

Naast het tonen van de basisgangen in vrijheid, kent het lineair scoreformulier voor de springpaarden een aanvulling met een aantal specifieke springkenmerken. Na binnenkomst in de manege en een ronde in stap om te wennen, bekijkt de jury eerst de hiervoor genoemde kenmerken voor de draf en galop in vrije beweging. Daarna worden de springpaarden door een lijntje met drie hindernissen begeleid: vanaf de korte zijde staat op zes meter eerst een steilsprong met daarvoor een drafbalk, op 6,60-6,80 meter daarna volgt een steilsprong en vervolgens na 7,10 tot 7,65 meter de laatste hindernis; deze derde begint als steilsprong en wordt daarna uitgebouwd tot oxer, waarbij de hoogte is afgestemd op de leeftijd van het paard. Op aangeven van de jury wordt het paard weer aan de hand genomen voor een laatste ronde, waarbij nogmaals de stap wordt geobserveerd.